Hallo,
Vandaag deel drie van de boeken die ik las in 2019 en die er bovenuit sprongen. Het laatste deel.
WOESTEN van Kris Van Steenberge 5*
De achterflap : Woesten brengt ons naar de Vlaamse klei, waar de negentiende eeuw ten einde loopt. In het dorp huwt Elisabeth, dochter van de smid, met de jonge arts Guillaime Duponselle. Het zal geen gelukkig huwelijk worden. Als Elisabeth acht maanden later van een tweeling bevalt, blijkt de eerstgeborene een prachtige zoon, Valentijn. Het tweede kind is zo mismaakt dat Guillaume weigert hem een naam te geven. Toch blijft Nameloos in leven. Omdat zijn verschijning zijn vader en de dorpelingen doet huiveren, gaat Nameloos gesluierd door het leven.
Dan doet de Eerste Wereldoorlog zijn intrede.
Woesten vertelt het broeierige verhaal vol dorpsgefluister achtereenvolgens vanuit Elisabeth, Guillaume, Valentijn en Nameloos. Voor alle vier pakt de toekomst anders uit dan verwacht.
Een bijzonder goed boek. In oktober 2019 zag ik ook de toneelbewerking en dat was ook de moeite waard maar wel goed dat ik het boek vooraf had gelezen.
ZE HEBBEN MIJN VADER VERMOORD van Edouard Louis 4*
In zijn debuutroman “Weg met Eddy Bellegueule” maakt de auteur komaf met zijn moeilijke jeugd, vol vernederingen, geweld, armoede, alcoholisme. Hij ontvlucht het homofobe milieu, kan studeren, wordt schrijver.
Dit is zijn derde boek, het begint met de toenadering die Louis zoekt met zijn vader en het lijkt zelfs tot een verzoening te komen, want die vader is niet meer dezelfde man.
“Je koopt de boeken die ik publiceer, je geeft ze aan de mensen om je heen. Je bent veranderd, van de ene dag op de andere, een van mijn vrienden zegt dat kinderen hun ouders omturnen, en niet andersom.”
Pakkend is dat hij ook schrijft : “Ik heb vaak het gevoel dat ik van je hou.”
Verder omschrijft hij het milieu waarin zijn vader zelf opgroeide, hoe hij in dat milieu is blijven vast hangen. Niet geworden is wie hij wilde worden, gedoemd om ook in de fabriek te gaan werken zoals zijn vader en grootvader. Zijn lichaam daar kapot ging na een arbeidsongeval en nog meer nadat hij nog als straatveger voor een minimumloon moest zwoegen.
Louis wijst ook met de vinger naar de beleidsmakers en benoemt Chirac, Sarkozy, Hollande en Macron, want ze mogen wel eens vernoemd worden, de personen die systhematisch de sociale voorzieningen afbouwden en mensen zoals zijn vader nog dieper in de miserie duwden.
DE BIJENHOUDER VAN ALEPPO van Christy Lefteri 4*
De auteur Christy Lefteri schreef dit boek nadat ze gaan helpen was in vluchtelingenkampen in Athene in 2016 en 2017. De verhalen bleven aan haar kleven.
Ze vertelt het verhaal van Nuri en zijn vrouw Afra (kunstenares). Nuri hield bijen in Aleppo (Syrië) samen met zijn neef Mustafa.
Op een dag wordt hun levenswerk, vele bijenkasten, vernield, dit binnen de gruwelen van de oorlog. Mustafa besluit om te vluchten, zijn vrouw en dochter achterna naar Engeland nadat zijn zoon is omgekomen. Nuri verneemt de vlucht van zijn neef via een brief. Als ook Nuri’s en Afra’s zoon Sami, omkomt besluiten ook zij om naar Engeland te vluchten in de hoop Mustafa terug te vinden en terug bijen te kunnen houden.
Het relaas van die vlucht en hoe het is om in zo’n vluchtelingenkampen te verblijven lees je in dit boek. Het verhaal wordt verteld in verschillende hoofdstukken. Ieder hoofdstuk is opgedeeld in twee stukken. Eén deel gaat over hun huidig verblijf, waar ze zich bevinden en in deel twee krijg je een flashback. De flashback komt met een kernwoord dat de twee delen verbindt. De zinnen vloeien in mekaar en vertellen Nuri’s herinneringen.
Mooi en origineel geschreven, het raakt, daarom 4*
Lieve groetjes,
CreativEls
